Historia naszej szkoły
Początki szkoły sięgają roku szkolnego 1938/39. Pierwotnie funkcjonowała jako Zawodowa Szkoła Dokształcająca a mieściła się w Potoku. Podczas okupacji, w 1940 r., budynek szkoły został zajęty przez wojska niemieckie, a Zawodowa Szkoła Dokształcająca od 1941 r. znalazła siedzibę w Szkole Powszechnej w Jedliczu. Pierwszym jej organizatorem był wysiedlony nauczyciel z Łodzi, mgr Stanisław Twaróg. Po zakończeniu wojny przekształcono placówkę w Publiczną Średnią Szkołę, a nowym kierownikiem został inż. Edward Bylica. Nauka nadal odbywała się w starym budynku szkoły podstawowej w godzinach popołudniowych. W roku 1950 miało miejsce kolejne przekształcenie i odtąd jej nazwa brzmiała Zasadnicza Szkoła Zawodowa, funkcję dyrektora objął wówczas Stanisław Ordyna, nauczyciel Liceum Ogólnokształcącego w Jedliczu. W latach 1951-53 na byłych fundamentach budynków dworskich wybudowano nowe Warsztaty Szkolne, w których zostały wyodrębnione 3 sale na zajęcia teoretyczne.
W 1957 r. nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku dyrektora – do1960 r. funkcję tę pełnił Józef Myśko. Rozpoczął on starania o zgodę władz oświatowych na budowę nowego budynku szkolnego. Inwestycja była konieczna ze względu na stałe przybywanie uczniów, którzy dojeżdżali do Jedlicza z 4 powiatów ( Krosno, Jasło, Tarnów i Gorlice). Do tego dochodzili jeszcze uczniowie Zasadniczej Szkoły dla Pracujących w Rafinerii Nafty w Jedliczu, a później Szkoły dla Pracujących ZPRE w Jedliczu. Organizowanie nauki teorii w warsztatach szkolnych było uciążliwe – zarówno teoria, jak i praktyka odbywały się w systemie dwuzmianowym. Decyzję o rozpoczęciu budowy jednak odkładano ze względu na brak funduszy. Pracę Józefa Myśki przerwała choroba i nowym dyrektorem mianowany został mgr inż. Zbigniew Frank, który po dwuletniej kadencji został przeniesiony na stanowisko dyrektora do Technikum Przemysłowo – Pedagogicznego w Krośnie. Przez kolejny rok stanowisko piastował kierownik warsztatów szkolnych inż. Zygmunt Moskal. W omawianym okresie, mimo przeszkód, szkoła ustawicznie się rozwijała – warsztaty wyposażono w nowoczesny sprzęt, co pozwalało produkować bardziej precyzyjne urządzenia jak wiertarki WS 15. Warsztaty kooperowały z lotnictwem, koleją, jak również z miejscowymi zakładami pracy. 1 września 1964 r. nowym dyrektorem mianowany został nauczyciel Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Bieczu inż. Tadeusz Kozicki. Pod jego kierownictwem, w roku szkolnym 1965/66, została wybudowana nowa szkoła, która pomogła rozładować ciężkie warunki lokalowe. W trakcie eksploatacji budynek był ciągle rozbudowywany i modernizowany.
Ważnym w tamtym okresie wydarzeniem dla szkoły i środowiska było uroczyste nadanie Zasadniczej Szkole Zawodowej imienia gen. Karola Świerczewskiego. Uroczystość odbyła się 14 maja 1967 r. Poza młodzieżą i gronem pedagogicznym brali w niej udział również przedstawiciele ówczesnych władz oświatowych, politycznych i wojskowych oraz zgromadzeni mieszkańcy Jedlicza.W 1969 r. nastąpił dalszy rozwój bazy lokalowej. Kuratorium Okręgu Szkolnego przydzieliło stary budynek Szkoły Podstawowej z przeznaczeniem na internat szkolny. Po przeprowadzeniu adaptacji w budynku zorganizowano internat dla młodzieży szkół średnich z ZSZ i LO w Jedliczu. W szkole zawodowej uruchomiono stołówkę dla uczniów zamieszkałych w internacie. W prace wykończeniowe i modernizacyjne przy budynkach szkolnych i zapleczu aktywnie włączali się uczniowie z wychowawcami w ramach czynów społecznych. Na czas choroby i później śmierci Tadeusza Kozickiego funkcję dyrektora przejęła Jadwiga Jerzyk, pełniąca wcześniej obowiązki wicedyrektora. Zastąpił ją następnie inż. Bargieł, dotychczasowy kierownik warsztatów szkolnych. Po jego przejściu do Wydziału Komunikacji w Krośnie jego stanowisko zajął Stanisław Kowalski. We wrześniu 1977 r. szkoła włączyła się w obchody Dni Jedlicza z okazji 550 rocznicy powstania miejscowości – młodzież i nauczyciele brali udział w pracach społecznych przy budowie Domu Kultury w Jedliczu i wykonaniu ogrodzenia wokół boiska szkolnego. Warto tu wspomnieć o realizowanych w latach 70. kierunkach kształcenia, były to: ślusarz mechanik, tokarz, frezer, szlifierz, ślusarz spawacz. W szkole działały koła zainteresowań i organizacje np. ZHP, Towarzystwo Przyjaźni Polsko – Radzieckiej, ZSMP, Klub Turystyki, Klub Ruchu Drogowego, Klub Wiedzy Społecznej, Drużyna Sanitarna, PCK, LOK, SKS, później koło radio-techniczne i motoryzacyjne.
Początek lat 80. zaowocował dalszym rozwojem szkoły – w roku szkolnym 1979/ 80 uruchomiono przy ZSZ Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa, a w roku szkolnym 1981/82powstało Liceum Zawodowe. Szkołę zaopatrzono w odpowiedni sprzęt,
który umożliwił naukę zawodu, jak również pomoc w pracach polowych świadczoną miejscowym rolnikom.
We wrześniu 1985 r. nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora – po wieloletniej pracy Stanisława Kowalskiego, nowym dyrektorem został dotychczasowy nauczyciel przedmiotów zawodowych, mgr Edward Buczyński. W tym samym roku z powodu małej liczby korzystających uczniów został rozwiązany internat szkolny, a budynek przekazano Szkole Podstawowej. Bolączką tego okresu były braki nowoczesnych maszyn do nauki zawodu, odpowiednich podręczników, na co zwracali uwagę nauczyciele przedmiotów zawodowych. Mimo trudności szkoła realizowała swoje cele, także w formie zajęć pozalekcyjnych – harcerze brali udział w rajdach, zlotach starszoharcerskich, organizowano konkursy wiedzy rolniczej i społeczno-politycznej. Oferta szkoleniowa stale rozszerzała się – organizowano kursy prawa jazdy na kategorię ABT, spotkania z ludźmi kultury, organizowano apele, dyskoteki, dni sportu szkolnego, przeprowadzano konkursy w coraz liczniejszych dziedzinach. Od 1994 r. intensywną pracę z młodzieżą rozpoczął opiekun koła strzeleckiego, co zaowocowało jej udziałem i zwycięstwami w wielu zawodach strzeleckich.
W związku z dużym zainteresowaniem młodzieży pełnymi szkołami średnimi oraz potrzebami lokalnego rynku pracy dyrektor szkoły, mgr Edward Buczyński, czynił starania o utworzenie pełnych szkół średnich. Dnia 8 sierpnia 1991r. powstał zbiorczy zakład szkolny o nazwie Zespół Szkół Zawodowych w Jedliczu. W jego skład weszły: Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa, Liceum Zawodowe i Zaoczne Technikum Mechaniczne dla Dorosłych. W roku szkolnym 1999/2000 Zespół Szkół Zawodowych kształcił w 21 oddziałach stacjonarnych i 3 zaocznych, łącznie 629 uczniów pobierających naukę w następujących zawodach i specjalnościach: Technikum Urządzeń Sanitarnych – wyposażenie sanitarne budynków, Liceum Zawodowe – mechanik pojazdów samochodowych, mechanik monter maszyn i urządzeń, operator urządzeń przemysłu chemicznego, Szkoła Zasadnicza – mechanik pojazdów samochodowych, mechanik monter maszyn i urządzeń, mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych, Zaoczne Technikum Mechaniczne dla Dorosłych – aparaty i urządzenia w przemyśle chemicznym.
Dnia 18 listopada 1999r. Rada Pedagogiczna podjęła uchwałę w sprawie nadania szkole nowego imienia. Po wnikliwej i szczegółowej dyskusji z uczniami, Radą Rodziców, a także biorąc pod uwagę zasługi, jakie żołnierze Armii Krajowej włożyli w wyzwolenie Polski
i naszego regionu oraz chcąc oddać cześć ludziom, którzy przez lata byli dyskryminowani, Rada Pedagogiczna zdecydowała, by Zespół Szkół Zawodowych w Jedliczu nosił imię
Armii Krajowej. W dniu 28 lutego 2000r. Rada Powiatu Krośnieńskiego podjęła uchwałę nadającą szkole takie imię. Po intensywnych przygotowaniach 1 września 2000r. podczas uroczystej inauguracji roku szkolnego 2000/2001 nastąpiło poświęcenie sztandaru
oraz odsłonięcie tablicy pamiątkowej.
Od 1997r. kadra pedagogiczna przygotowywała się do reformy oświaty, przechodząc cykl szkoleń i konferencji dotyczących funkcjonowania w zmienionym systemie edukacji. Reforma radykalnie zmieniła oblicze szkolnictwa w Polsce, szczególnie zawodowego. Nacisk położono na wzrost liczby uczniów kończących edukację egzaminem dojrzałości, stąd stale zmniejszająca się ilość młodzieży podejmującej naukę w zasadniczych szkołach zawodowych. W 2001 r. szkoła nie zrobiła naboru do klas pierwszych, ponieważ wydłużył się czas nauki na niższym etapie kształcenia (powstanie gimnazjów). Od następnego roku drastycznie zmniejszyło się zainteresowanie rodziców i uczniów szkolnictwem zawodowym. Brak absolwentów szkół zawodowych niekorzystnie wpłynął na rynek pracy i sytuacja taka trwa do dnia dzisiejszego. Mimo tak wielu przeszkód – niżu demograficznego i negatywnej reklamy tzw. zawodówek – nasza szkoła przetrwała, zachowując ciągłość kształcenia zawodowego i tradycje. Cały czas nasza placówka aktywnie uczestniczyła w życiu społeczności lokalnej, uczniowie brali udział w wielu akcjach charytatywnych, rocznicach ważnych dla regionu i Polski, zdobywali wysokie miejsca w różnorakich konkursach, olimpiadach, zawodach sportowych, a szczególną chlubę przynosiła działalność koła strzeleckiego. Szkoła cieszyła się zawsze dobrą opinią i zaufaniem rodziców i uczniów. To dzięki nim przetrwała ten trudny okres. W latach 2002 - 2006 obowiązki dyrektora szkoły pełnił mgr Jan Drajewicz. W tym czasie w poważnym stopniu zmodernizowano budynki szkolne i ich wyposażenie, zaopatrzono w nowoczesny sprzęt komputerowy. Powstały 2 pracownie komputerowe i pracownia pojazdów samochodowych. W szkole działo się wiele – działało Koło Honorowych Krwiodawców, Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Z myślą o gimnazjalistach organizowano pikniki motoryzacyjne. Od 2006r. odbywają się również zawody strzeleckie upamiętniające naszego kolegę nauczyciela pod nazwą Memoriał im. Bogusława Dziury. W roku szkolnym 2006 /07 nowym dyrektorem szkoły został
Zygmunt Ginalski, który kontynuuje dzieło swoich poprzedników. Dba o rozwój szkoły, nie zapominając o kształceniu zawodowym. I dziś warsztaty szkolne, które wydawały się opustoszałe, zaczęły na nowo tętnić życiem.
Opracowali: Agata Sieniawska i Zbigniew Młodziński